zrób badania, bądź bezpieczna
Wirus opryszczki jest powszechnie występującym patogenem, z którym zetknęło się wiele osób. Zakażenie wirusem opryszczki u kobiet w ciąży może jednak budzić szczególne obawy. Czy opryszczka w ciąży zagraża dziecku? Jakie są objawy tej choroby i jakie metody leczenia są bezpieczne dla przyszłej mamy? Niebezpieczeństwo opryszczki w ciąży — sprawdź, z czym jest związane!
Czytaj dalej „Opryszczka w ciąży — czy zagraża dziecku?”
Hemoroidy to jeden z najbardziej uciążliwych, wstydliwych i nieprzyjemnych problemów, z jakimi mogą borykać się kobiety w ciąży. Na problem narażona jest każda ciężarna, niezależnie od tego, czy wcześniej walczyła już z tą dolegliwością.
Zmiany hormonalne, jakie zachodzą w organizmie kobiety w ciąży mają wpływ na skórę. Może stać się przesuszona, swędzieć, możemy borykać się z trądzikiem. Jak radzić sobie z problemami skórnymi w ciąży?
Niepłodność określana jest mianem choroby cywilizacyjnej. Coraz więcej par napotyka na trudności związane z zajściem w ciąże. Dzięki rozwojowi medycyny, można dzisiaj dotrzeć do źródła problemu i skutecznie mu przeciwdziałać. Czytaj dalej „Problemy z zajściem w ciążę. Jak zdiagnozować przyczynę?”
Choroby tarczycy mogą nie tylko utrudnić zajście w ciążę, ale także mieć wpływ na przebieg ciąży, zwiększając ryzyko poronienia. Kiedy i jak zbadać tarczycę?
Kobiety w ciąży, ze względu na niższą odporność, mają skłonność do zakażeń układu moczowego. Są one jedną z głównych przyczyn powikłań położniczych.
W czasie ciąży kobieta dzieli się wartościami odżywczymi z dzieckiem, przez to jej organizm jest osłabiony, a tym samym bardziej podatny na infekcje. Dodatkowo w tym okresie następują zmiany hormonalne, które także wpływają na kondycję organizmu. To sprawia, że ciężarne często borykają się z infekcjami dróg moczowych. Infekcjom sprzyjają także zmiany fizjologiczne. Powiększająca się macica powoduje ucisk na nerki. Zakażenia układu moczowego w ciąży mogą być bardzo niebezpieczne, tym bardziej, że często przez długi czas przebiegają bezobjawowo.
Zapalenie pęcherza moczowego w ciąży
Kobiety w ciąży najczęściej borykają się z zapaleniem pęcherza moczowego. Objawy zapalenia pęcherza to najczęściej: ból w podbrzuszu, częste oddawanie moczu w niewielkich ilościach, pieczenie i kłujący ból w cewce moczowej, ciągłe, bolesne parcie na mocz. Trzeba jednak pamiętać, że zapalenie może przebiegać bezobjawowo. Innym problemem, z którym mogą borykać się kobiety w ciąży jest bakteriomocz. Najczęstszymi bakteriami odpowiedzialnymi za bakteriomocz są: Escherichia coli, gronkowce i paciorkowce. Bakteriomocz może dawać objawy podobne do zapalenia pęcherza moczowego, ale istnieje również bakteriomocz bezobjawowy.
Bakteriomocz bezobjawowy
Bakteriomocz bezobjawowy może utrzymywać się przez dłuższy czas lub mieć charakter nawrotowy. Najczęściej diagnozowany jest podczas rutynowego badania moczu. Nierozpoznane wcześnie zapalenie bakteryjne, może doprowadzić do odmiedniczkowego zapalenie nerek. To jedno z najniebezpieczniejszych stanów chorobowych. Do objawów odmiedniczkowego zapalenia nerek należą: ból w okolicy nerek (częściej występuje ból prawej nerki w ciąży), gorączka (powyżej 38℃), nudności i wymioty, dreszcze, ból podczas oddawania moczu, uczucie parcia na pęcherz, ogólne osłabienie organizmu, brak apetytu, ból głowy.
Diagnoza zapaleń układu moczowego
Aby zdiagnozować problemy z układem moczowym, należy wykonać badanie ogólne moczu. Pozwala ono na ocenę parametrów fizycznych: barwy, przejrzystości, ciężaru właściwego, pH oraz wykazanie obecności w moczu: leukocytów, erytrocytów, bilirubiny, urobilinogenu, glukozy, ketonów, białek i azotynów. Obecność leukocytów, erytrocytów lub azotynów w moczu, stwierdzana jest w stanach zapalnych i infekcjach dróg moczowych. W takim przypadku lekarz może zlecić dalszą diagnostykę, czyli skierować na posiew moczu. Badanie pozwala wykryć bakterię i ułatwia dobór antybiotykoterapii.
Leczenie zakażeń układu moczowego w ciąży
Zakażenie układu moczowego u kobiety ciężarnej należy leczyć nawet wtedy, gdy przebiega bezobjawowo. Może bowiem prowadzić do problemów, takich jak przedwczesny poród lub mała masa ciała noworodka. Leczeniem kieruje lekarz, który przepisuje bezpieczną dla kobiety w ciąży antybiotykoterapię. Po zakończonym leczeniu należy wykonać badanie moczu oraz posiew moczu. Ze względu na to, że zakażenia dróg moczowych są dosyć częste u kobiet w ciąży, a do tego mogą być niebezpieczne, ważna jest profilaktyka. Zalicza się do niej regularne wykonywanie badań oraz picie odpowiednio dużej ilości płynów w ciągu doby.
Kobiety w ciąży w związku z mniejszą odpornością są bardziej narażone na różnego rodzaju infekcje. Szczególnie w okresie jesienno-zimowym mogą częściej przechodzić przeziębienie. Jednak w okresie ciąży nie wszystkie leki, które dotąd stosowały w łagodzeniu objawów przeziębienia, są dozwolone. Jak leczyć przeziębienie w ciąży, by nie zaszkodzić dziecku i sobie?
W okresie jesienno-zimowym nietrudno o zachorowania. Wirusów jest w tym czasie więcej, a w dodatku my, jesteśmy bardziej na nie podatni. Wszystko przez zbyt małą liczbę słonecznych dni i niedobory witaminy D, ale też przez częste przebywanie w dużych skupiskach ludzki oraz zmienną temperaturę. Kobiety w ciąży są dodatkowo osłabione, bo wszelkimi składnikami odżywczymi dzielą się z dzieckiem. Dla nich ten okres jest trudny, bo trudniej też łagodzić objawy przeziębienia.
Najważniejsze nawadnianie
Z przeziębieniem można radzić sobie domowymi sposobami. W okresie choroby należy spożywać dużo napojów, najlepiej wodę mineralną, ale koniecznie trzymaną w temperaturze pokojowej. Zimna może spowodować ból gardła. Walkę z infekcją warto rozpocząć od soku z czarnego bzu. Działa rozgrzewająco, napotnie i pomaga odkrztuszać wydzielinę z oskrzeli. Badania naukowe wykazały, że ma działanie przeciwwirusowe w odniesieniu do grypy. Podobnie jak czosnek, który w swoim składzie ma olejek eteryczny, który przeciwdziała wirusom grypy. W zmniejszeniu objawów przeziębienia pomoże też sok z malin. Działania zdrowotne malin dostrzegł już Hipokrates, a na walkę z przeziębieniem polecał je w XVI wieku szwajcarski lekarz Konrad Gesner. Maliny są źródłem ważnych dla organizmu substancji odżywczych: witamin C, E, A, PP, B1, B2, B6, kwasu pantotenowego oraz wapnia, potasu, cynku, miedzi, żelaza, magnezu i manganu.
Jeśli wystąpi ból gardła, warto sięgnąć po zioła. Ukoić ból pomoże napar z rumianku, kwiatu czarnego bzu lub lipy. Popularnymi metodami domowego leczenia bólu gardła jest jego płukanie. Można wykonać je samodzielnie, sporządzając na przykład solankę lub skorzystać z gotowych ziołowych mieszanek o działaniu odkażającym. Płucze się nimi gardło kilka razy dziennie. Działanie lecznicze wykazuje szałwia, kora dębu, imbir czy rumianek.
Co na katar, kaszel i gorączkę w ciąży?
Jeśli jednym z objawów przeziębienia będzie katar, w walce z nim pomoże woda morska, którą można aplikować nawet kilka razy dziennie lub inhalacje z soli fizjologicznej. Inhalacje najlepiej robić przy użyciu neutralizatora, ale jeśli go nie mamy, wystarczy do miski z gorącą wodą wkropić parę kropel olejku eukaliptusowego, następnie pochylić głowę nad naparem i wdychać unoszącą się parę. Co na kaszel? Tutaj warto sięgnąć po sprawdzony sposób naszych babć – syrop z cebuli. Wystarczy posiekać dwie cebule i zasypać je 2 łyżkami cukru. Całość trzeba odłożyć do czasu aż cebula wytworzy sok. Syrop można pić kilka razy dziennie. Najtrudniej w ciąży poradzić sobie domowymi sposobami z gorączką. Należy wówczas stosować chłodne okłady na czoło, letnie kąpiele, przyjmować dużą ilość płynów. Jeśli to nie przynosi rezultatu, można przyjąć paracetamol, trzymając się jednak ściśle dawek. W przypadku wysokiej, utrzymującej się długo gorączki, trzeba skontaktować się z lekarzem.
Profilaktyka przeziębienia w ciąży
W okresie jesienno-zimowym szczególną uwagę trzeba zwracać na ubiór. Kiedy aura pogodowa się pogarsza, dbamy przede wszystkim o to, by nie marznąć, ale równie niebezpieczne jest przegrzewanie organizmu. Najlepiej ubierać się na cebulkę, wtedy najłatwiej dopasować ubiór do zmiennej temperatury. Ubrania powinny być wykonane z naturalnych, przepuszczających powietrze materiałów. Nie przegrzewajmy też pomieszczeń. Powinna w nich utrzymywać się temperatura około 20ºC. Starajmy się je regularnie wietrzyć i nawilżać powietrze. Wysuszone błony śluzowe łatwiej przepuszczają patogeny do organizmu. Bardzo ważne jest dbanie o higienę. To podstawa zachowania zdrowia. Przykładajmy dużą wagę do mycia rąk. Na dłoniach przenoszona jest znaczna część drobnoustrojów. Starajmy się też w miarę możliwości unikać stresu i przemęczenia.
Przyczyny niepłodności mogą leżeć nie tylko po stronie kobiet, ale i mężczyzn. Najczęstszą przyczyną niepłodności męskiej są niskie parametry nasienia. Właściwa diagnoza przyczyn niepłodności męskiej i jej leczenie, to czasem jedyna nadzieja dla par na posiadanie potomstwa.
Problem niepłodności dotyka coraz więcej par i dotyczy obojga partnerów. W przypadku nieskutecznych starań o dziecko, diagnostykę zaleca się zarówno kobietom, jak i mężczyznom. Niepłodność u mężczyzny najczęściej związana jest z niskimi parametrami nasienia. To jednak może mieć wiele przyczyn. Jak zdiagnozować przyczynę niepłodności męskiej?
Kariotyp u mężczyzn
U mężczyzn w celu diagnostyki niepłodności zaleca się wykonanie kariotypu. Polega ono na pobraniu próbki krwi obwodowej i określeniu liczby chromosomów w komórkach. Prawidłowy kariotyp mężczyzny to 46, XY, a kobiety 46, XX, gdzie chromosomy XY determinują płeć męską, a XX – żeńską. Obecność dodatkowego jednego lub większej liczby chromosomów X u mężczyzny (najczęstsza postać to kariotyp o zapisie 47,XXY) oznacza zespół Klinefeltera. Choć typowy pacjent cierpiący na to schorzenie jest wysoki, ma kobiecą sylwetkę, małe i twarde jądra oraz zaburzenia dojrzewania płciowego, to cechy zespołu Klinefeltera są często słabo zaznaczone i diagnozowany jest on dopiero w wieku dojrzałym, właśnie przy okazji diagnostyki niepłodności. Podejrzenie zespołu Klinefeltera budzić może azoospermia (brak plemników w badaniu nasienia) i zaburzenia poziomu gonadotropin, ale tylko badanie kariotypu umożliwia postawienie ostatecznej diagnozy. Pacjenci z tym zespołem genetycznym są z reguły niepłodni, ale opisuje się coraz więcej przypadków uzyskania potomstwa przez tych mężczyzn z zastosowaniem technik wspomaganego rozrodu.
Seminogram
Bardzo ważnym badaniem w diagnostyce niepłodności jest seminogram. To badanie nasienia, polegające na ocenie plemników oraz wydzieliny prostaty i pęcherzyków nasiennych. W badaniu mikroskopowym dokonuje się: oceny liczby plemników (koncentracja), morfologii plemników z opisem nieprawidłowości budowy, żywotności i ruchliwości, szczególnie ruchu postępowego. W opisie obrazu mikroskopowego uwzględnia się obecność i ilość komórek krwi: erytrocytów, leukocytów i makrofagów oraz komórek nabłonkowych układu moczo-płciowego.
Leczenie niepłodności u mężczyzn
Nieprawidłowe parametry nasienia nie oznaczają, że mężczyzna skazany jest na brak potomstwa. Istnieje obecnie wiele różnych metod leczenia w zależności od diagnozy. W przypadku problemów z nasieniem, mężczyznom zaleca się zmianę trybu życia: dbanie o regularną aktywność, odpowiednią wagę ciała, niskotłuszczową, urozmaiconą i bogatą w składniki odżywcze dietę.
In vitro jest dla wielu par jedyną nadzieją na posiadanie dzieci. Droga do zapłodnienia nie jest prosta, wiąże się z wieloma badaniami, a dla kobiety także terapią hormonalną. Jak przygotować do procedury in vitro?
Z problemami z niepłodnością boryka się coraz więcej par na całym świecie. Światowa Organizacja Zdrowia uznała nawet niepłodność za chorobę społeczną. Dla wielu par jedyną nadzieją na posiadanie dzieci jest zapłodnienie in vitro. Stosuje się je, gdy inne metody leczenia niepłodności okazały się nieskuteczne lub z góry wiadomo, że nie mają szansy powodzenia. Wskazania do zapłodnienia pozaustrojowego mogą być różne. Wśród nich wymienić można: trwałe uszkodzenie jajowodów, endometriozę, zaburzenia hormonalne, czynnik męski (brak lub nieprawidłową liczbę plemników), niepłodność niewidomego pochodzenia. Zapłodnienie in vitro stosowane jest także, gdy jedno z partnerów jest nosicielem wirusa HIV lub HCV lub jest obciążone chorobami genetycznymi.
Najpierw konsultacja
Na czym polega procedura in vitro? Można ją opisać jako proces doprowadzenia do połączenia żeńskiej komórki jajowej z komórką męską (plemnikiem) w warunkach laboratoryjnych. Zanim jednak para zostanie poddana metodzie in vitro, czeka ją wiele konsultacji ze specjalistami i wiele badań. Przypadek każdej pary rozpatrywany jest indywidualnie. Jest jednak cała lista badań, które musi przejść każda zakwalifikowana do in vitro para.
Kiedy robi się badania przed zapłodnieniem in vitro? Zawsze decyduje o tym lekarz. Na pierwszej wizycie, na której powinna pojawić się zarówno kobieta, jak i mężczyzna, lekarz przegląda dokumentację medyczną, ewentualną historię leczenia i decyduje o kwalifikacji do in vitro. Jeśli para zostanie zakwalifikowana do zapłodnienia tą metodą, to zarówno kobieta, jak i mężczyzna powinni wykonać badanie anty-HIV, HBsAg, Anty-HBc, Anty-HCV, VDRL. Kobiety dodatkowo powinny przebadać się w kierunku toksoplazmozy, chlamydii, przeciwciał różyczki. Niezbędne jest także badanie ginekologiczne, pobranie cytologii (lub prawidłowy wynik badania cytologicznego nie starszy niż 12 miesięcy), pH pochwy, ewentualnie posiew. Wykonuje się także USG narządu rodnego.
Droga do in vitro
Mężczyznę czeka także badanie nasienia, co pozwala na wykrycie ewentualnych nieprawidłowości w budowie lub funkcjonowaniu plemników oraz na dostosowanie przebiegu leczenia do parametrów nasienia. Droga do in vitro rozpoczyna się terapią hormonalną. Jej celem jest uzyskanie u kobiety większej liczby komórek jajowych (tzw. oocytów). Kolejnym krokiem procedury in vitro jest pobranie komórek jajowych, czyli punkcja jajników. Mężczyzna oddaje nasienie i po odpowiednim przygotowaniu, embriolog w warunkach laboratoryjnych zapładnia komórki jajowe. W drugiej, trzeciej lub piątej dobie rozwoju zarodka odbywa się transfer zarodka do macicy. Przejście procedur kwalifikujących do in vitro nie jest łatwe, ale dla wielu par to jedyna nadzieja na posiadanie dzieci.
Planowanie dziecka to jedna z najważniejszych decyzji w życiu. Warto odpowiednio przygotować się do ciąży, wykonując badania krwi i dbając o swoje zdrowie. Wiele chorób matki, niewykrytych przed ciążą, może odezwać się ze zdwojoną siłą i wpłynąć na rozwijający się płód. Czytaj dalej „Jakie badanie wykonać przed ciążą?”