Tag: badania na płodność

Opublikowane w

Badania przed in vitro

 

In vitro jest dla wielu par jedyną nadzieją na posiadanie dzieci. Droga do zapłodnienia nie jest prosta, wiąże się z wieloma badaniami, a dla kobiety także terapią hormonalną. Jak przygotować do procedury in vitro?

Z problemami z niepłodnością boryka się coraz więcej par na całym świecie. Światowa Organizacja Zdrowia uznała nawet niepłodność za chorobę społeczną. Dla wielu par jedyną nadzieją na posiadanie dzieci jest zapłodnienie in vitro. Stosuje się je, gdy inne metody leczenia niepłodności okazały się nieskuteczne lub z góry wiadomo, że nie mają szansy powodzenia. Wskazania do zapłodnienia pozaustrojowego mogą być różne. Wśród nich wymienić można: trwałe uszkodzenie jajowodów, endometriozę, zaburzenia hormonalne, czynnik męski (brak lub nieprawidłową liczbę plemników), niepłodność niewidomego pochodzenia. Zapłodnienie in vitro stosowane jest także, gdy jedno z partnerów jest nosicielem wirusa HIV lub HCV lub jest obciążone chorobami genetycznymi.

Najpierw konsultacja

Na czym polega procedura in vitro? Można ją opisać jako proces doprowadzenia do połączenia żeńskiej komórki jajowej z komórką męską (plemnikiem) w warunkach laboratoryjnych. Zanim jednak para zostanie poddana metodzie in vitro, czeka ją wiele konsultacji ze specjalistami i wiele badań. Przypadek każdej pary rozpatrywany jest indywidualnie. Jest jednak cała lista badań, które musi przejść każda zakwalifikowana do in vitro para.

Kiedy robi się badania przed zapłodnieniem in vitro? Zawsze decyduje o tym lekarz. Na pierwszej wizycie, na której powinna pojawić się zarówno kobieta, jak i mężczyzna, lekarz przegląda dokumentację medyczną, ewentualną historię leczenia i decyduje o kwalifikacji do in vitro. Jeśli para zostanie zakwalifikowana do zapłodnienia tą metodą, to zarówno kobieta, jak i mężczyzna powinni wykonać badanie anty-HIV, HBsAg, Anty-HBc, Anty-HCV, VDRL. Kobiety dodatkowo powinny przebadać się w kierunku toksoplazmozy, chlamydii, przeciwciał różyczki. Niezbędne jest także badanie ginekologiczne, pobranie cytologii (lub prawidłowy wynik badania cytologicznego nie starszy niż 12 miesięcy), pH pochwy, ewentualnie posiew. Wykonuje się także USG narządu rodnego.

Droga do in vitro

Mężczyznę czeka także badanie nasienia, co pozwala na wykrycie ewentualnych nieprawidłowości w budowie lub funkcjonowaniu plemników oraz na dostosowanie przebiegu leczenia do parametrów nasienia. Droga do in vitro rozpoczyna się terapią hormonalną. Jej celem jest uzyskanie u kobiety większej liczby komórek jajowych  (tzw. oocytów). Kolejnym krokiem procedury in vitro jest pobranie komórek jajowych, czyli punkcja jajników. Mężczyzna oddaje nasienie i po odpowiednim przygotowaniu, embriolog w warunkach laboratoryjnych zapładnia komórki jajowe. W drugiej, trzeciej lub piątej dobie rozwoju zarodka odbywa się transfer zarodka do macicy. Przejście procedur kwalifikujących do in vitro nie jest łatwe, ale dla wielu par to jedyna nadzieja na posiadanie dzieci.

Opublikowane w

Płodność i niepłodność u kobiet – jakie badania diagnostyczne należy wykonać

Dla wielu kobiet marzenie o posiadaniu dziecka jest niezwykle ważne. Kiedy więc decydują się na jego realizację a upragnione dwie kreski na teście ciążowym nie pokazują się zazwyczaj są załamane. Tymczasem nie wszystkie problemy z zajściem w ciążę muszą oznaczać niepłodność. Czasem mogą być to jedynie chwilowe problemy wywołane tak niepozornymi czynnikami, jak życie w stresie czy nieodpowiednia dieta. Aby wiedzieć, dlaczego zajście w ciążę jest utrudnione należy wykonać badania na płodność. Jakie? Podpowiadamy.

Lekarz zawsze zaczyna od wywiadu

Zanim opiekujący się tobą ginekolog podejmie decyzję o wykonaniu jakichkolwiek badań diagnostycznych z pewnością zacznie od szczegółowego wywiadu. Na problemy z zajściem w ciąże wpływać mogą bowiem różnego rodzaju choroby (również te przebyte w dzieciństwie), przyjmowane leki, a nawet styl życia. Warto więc być szczerym i odpowiadać zgodnie z prawdą. Dzięki temu znalezienie przyczyny twoich problemów będzie znacznie szybsze.

Badania obrazowe

To kolejny krok w diagnozowaniu problemów z płodnością. USG przezpochwowe, histerosalpingografia czy histeroskopia. Mogą bowiem powiedzieć naprawdę dużo o stanie zdrowia pacjentki. Lekarz sprawdza stan macicy, drożność jajowodów, wygląd endometrium. Monitoruje też czynność jajników. Dzięki temu jest w stanie wykryć wszelkie nieprawidłowości i zalecić odpowiednie, skuteczne leczenie. Czasem, jeśli to konieczne lekarz decyduje się na wykonanie badania laparoskopowego, które pomaga w diagnozie szczególnie w przypadku pacjentek po zabiegach chirurgicznych.

Badania hormonalne

Często zdarza się, że za problemami z płodnością stoją zmiany hormonalne w naszym organizmie. Nie zapominajmy, że to hormony mają ogromny wpływ na funkcjonowanie naszego układu rozrodczego. Jakie badania warto wykonać, aby mieć pewność, że wszystko jest w porządku? Przede wszystkim są to badania gonadotropin, które odpowiadają za prawidłową owulację oraz przebieg cyklu miesięcznego. Poza tym bada się także poziom steroidów płciowych oraz prolaktyny. Bardzo ważne jest również sprawdzenie poziomu hormonów tarczycy. Zaburzenia w pracy tego organu często skutkują bowiem problemami z płodnością.
Nie należy się bać badań hormonalnych. Wykonuje się je z próbki krwi – nie są więc męczące ani bolesne. Są również całkowicie bezpieczne.

Podsumowując, problemy z zajściem w ciążę mogą mieć różne przyczyny – od błahych po bardzo poważne. Warto o tym pamiętać i w porę udać się do lekarza. Tylko kompleksowa diagnostyka i późniejsze leczenie zwiększają bowiem szansę na zajście w ciążę i narodziny zdrowego dziecka.